Bedrijfsrechercheur Schalke & Partners controleert sinds kort CV's van sollicitanten met behulp van een leugendetector. Dit weekend stelden twee wetenschappers in NRC Handelsblad de betrouwbaarheid van deze methode ter discussie. In Nederland is werken met een leugendetector (of polygraaf) niet gebruikelijk. Zo'n polygrafisch onderzoek is, zo begrijpen we uit de site van bedrijfsrechercheur Schalke & Partners, niet zo maar iets. Het bedrijf werkt met een polygrafisch psycholoog die hiervoor is opgeleid aan een Amerikaanse universiteit. Alles bij elkaar (introductie, proefmeting, meting en nabespreking) vergt zo'n onderzoek drie tot vier uur van een sollicitant. Het probleem bij een leugendetector is dat deze niet zozeer leugens meet, maar reacties van het lichaam (ademhaling, bloeddruk, zweten) op vragen die worden gesteld. "De polygraaf is een nauwkeurig meetinstrument dat psychofysiologische reacties meet, die in verband kunnen worden gebracht met spanning, wat eventueel kan wijzen op leugenachtig gedrag en/ of een oriëntatierespons", aldus Schalke. In NRC Handelsblad van afgelopen zaterdag waarschuwen twee wetenschappers tegen het gebruik van de leugendetector om liegende sollicitanten te ontmaskeren. Volgens Harald Merckelbach en Ewout Meijer (Universiteit Maastricht) is het checken van CV's de "meest onzinnige toepassing" die je kunt bedenken van de leugendetector. "Uit Amerikaans onderzoek is immers bekend dat de foutenmarge van de Schalke & Partners-methode in de tientallen procenten loopt", aldus de Limburgse wetenschappers. Dat werkt twee kanten uit: liegende sollicitanten kunnen de dans ontspringen, terwijl eerlijke kandidaten ten onrechte als leugenaar worden weggezet. Opmerkelijk is overigens dat volgens de wetenschappers de Amerikaanse National Academy of Science in 2003 concludeerde dat de leugendetector "an unacceptable choice" is om personeel te screenen. En of dat nog niet genoeg is: sinds 1988 is in de Verenigde Staten de Employee Polygraph Protection Act van kracht die bedrijven verbiedt om sollicitanten en werknemers aan een leugendetector te leggen. Nog afgezien van de vraag hoe een polygrafisch onderzoek overkomt op sollicitanten, ben ik benieuwd welke werkgever het aandurft. Want wie wil het risico lopen op een rechtszaak als hij een kandidaat afwijst vanwege de resultaten van een omstreden onderzoek als dat met de leugendetector? Gelukkig zijn er genoeg andere manieren voor werkgevers om te controleren of een CV correct is.

Bedrijfsrechercheur Schalke & Partners controleert sinds kort CV's van sollicitanten met behulp van een leugendetector. Dit weekend stelden twee wetenschappers in NRC Handelsblad de betrouwbaarheid van deze methode ter discussie.

In Nederland is werken met een leugendetector (of polygraaf) niet gebruikelijk. Zo'n polygrafisch onderzoek is, zo begrijpen we uit de site van bedrijfsrechercheur Schalke & Partners, niet zo maar iets. Het bedrijf werkt met een polygrafisch psycholoog die hiervoor is opgeleid aan een Amerikaanse universiteit. Alles bij elkaar (introductie, proefmeting, meting en nabespreking) vergt zo'n onderzoek drie tot vier uur van een sollicitant.

Het probleem bij een leugendetector is dat deze niet zozeer leugens meet, maar reacties van het lichaam (ademhaling, bloeddruk, zweten) op vragen die worden gesteld. "De polygraaf is een nauwkeurig meetinstrument dat psychofysiologische reacties meet, die in verband kunnen worden gebracht met spanning, wat eventueel kan wijzen op leugenachtig gedrag en/ of een oriëntatierespons", aldus Schalke.

In NRC Handelsblad van afgelopen zaterdag waarschuwen twee wetenschappers tegen het gebruik van de leugendetector om liegende sollicitanten te ontmaskeren. Volgens Harald Merckelbach en Ewout Meijer (Universiteit Maastricht) is het checken van CV's de "meest onzinnige toepassing" die je kunt bedenken van de leugendetector. "Uit Amerikaans onderzoek is immers bekend dat de foutenmarge van de Schalke & Partners-methode in de tientallen procenten loopt", aldus de Limburgse wetenschappers.
Dat werkt twee kanten uit: liegende sollicitanten kunnen de dans ontspringen, terwijl eerlijke kandidaten ten onrechte als leugenaar worden weggezet.
Opmerkelijk is overigens dat volgens de wetenschappers de Amerikaanse National Academy of Science in 2003 concludeerde dat de leugendetector "an unacceptable choice" is om personeel te screenen. En of dat nog niet genoeg is: sinds 1988 is in de Verenigde Staten de Employee Polygraph Protection Act van kracht die bedrijven verbiedt om sollicitanten en werknemers aan een leugendetector te leggen.

Nog afgezien van de vraag hoe een polygrafisch onderzoek overkomt op sollicitanten, ben ik benieuwd welke werkgever het aandurft. Want wie wil het risico lopen op een rechtszaak als hij een kandidaat afwijst vanwege de resultaten van een omstreden onderzoek als dat met de leugendetector?
Gelukkig zijn er genoeg andere manieren voor werkgevers om te controleren of een CV correct is.