Werkgever heeft veel ruimte, maar wat doet de rechter?

Werkgevers hebben volgens de Nederlandse rechtsregels veel ruimte om arbeidsovereenkomsten te wijzigen. Maar eenmaal voor de rechter, is het vaak ongewis hoe de uitspraak over een gewijzigde arbeidsovereenkomst zal uitvallen. Dat concludeert Nicola Gundt in haar proefschrift Wijziging van de arbeidsovereenkomst: Een instrument voor interne flexibiliteit?, waarop zij 19 februari 2009 promoveert aan de Universiteit Utrecht.

Als werkgevers op de personeelskosten moeten bezuinigen, is het verleidelijk om de arbeidsovereenkomst te wijzigingen. Bijvoorbeeld door de arbeidsduur te verminderen of werknemers ander werk te laten doen. Gundt vraagt zich in haar proefschrift af waar de grenzen van deze wijzigingsbevoegdheid liggen.

Nederlandse rechters houden bij de toetsing van een wijziging rekening met de eisen van redelijkheid en billijkheid, naast een aantal formele en materiële criteria. Van willekeurige rechtsvinding is volgens Gundt geen sprake. Wel blijkt dat de toetsingsmaatstaf vaak ontoereikend wordt geacht, wanneer een wijziging betrekking heeft op arbeidsvoorwaarden.

Meer duidelijkheid nodig
Gundt vindt dan ook dat er meer duidelijkheid moet komen over de mogelijkheden om af te wijken van de contractuele afspraken en de voorwaarden die hiervoor moeten zijn vervuld.