Nu de verhoging van de pensioenleeftijd vast staat, verschuift de discussie naar manieren om werknemers langer te laten doorwerken. De meeste zorg gaat daarbij uit naar medewerkers met zware beroepen. Moeten we voor deze groep bijvoorbeeld banen reserveren als hun oorspronkelijke werk te zwaar wordt? Anders gezegd: Moet er een voorkeursbeleid nieuwe stijl komen? In de Volkskrant van vandaag bekritiseert prof. Jelle Visser de rol van de vakbonden in de pensioendiscussie. Hij is hoogleraar sociologie van arbeid aan de Universiteit van Amsterdam. Zo vindt Visser dat vakbonden het zelf hebben laten liggen bij werknemers in zware beroepen. Volgens de vakbondsprofessor hebben de bonden te weinig gedaan aan de verbetering van de arbeidsomstandigheden. "Zodat je ook op je 60ste nog fluitend naar je werk kan." Waarom portier onder de 40? In het interview doet de hoogleraar ook een praktische suggestie om ook werknemers in zware beroepen langer te laten doorwerken. "Na je 40ste moet je niet meer als stratenmaker werken. Ik weet wel dat niet iedereen geschikt is voor een computerbaan, maar waarom zou een ziekenhuis portiers van onder de 40 in dienst hebben? Die zou je pas moeten aannemen als ze zijn uitgewerkt op de ambulance. Maar dat soort ideeën wordt slecht opgepakt", aldus Visser. Voorkeursbeleid Het idee van Visser klinkt logisch. Maar kan het ook? Mag het van de wetgeving op het terrein van gelijke behandeling? Voorkeursbeleid is in Nederland "uitsluitend toegestaan voor groepen die in een structurele maatschappelijke achterstand verkeren", aldus de Commissie Gelijke Behandeling. Onder strenge voorwaarden is het mogelijk voor drie groepen werknemers: vrouwen, etnische minderheidsgroepen en mensen met een handicap of een chronische ziekte. Banen exclusief reserveren voor groepen ouderen is binnen de huidige wetgeving niet mogelijk. Leeftijdsbewust personeelsbeleid Werkgevers en vakbonden kunnen wel bij CAO-onderhandelingen afspraken maken hoe zij ouderen aan het werk willen houden, bijvoorbeeld met leeftijdsbewust personeelsbeleid, omscholing en dergelijke. Maar dat vraagt van de vakbonden wel dat ze hun leden erop voorbereiden dat de tijd van een baan voor het leven voorbij is. En dat een carrière die tot 67 jaar duurt, kan bestaan uit hele verschillende banen, bij meerdere werkgevers en ook bij verschillende sectoren.

Nu de verhoging van de pensioenleeftijd vast staat, verschuift de discussie naar manieren om werknemers langer te laten doorwerken. De meeste zorg gaat daarbij uit naar medewerkers met zware beroepen.
Moeten we voor deze groep bijvoorbeeld banen reserveren als hun oorspronkelijke werk te zwaar wordt? Anders gezegd: Moet er een voorkeursbeleid nieuwe stijl komen?

In de Volkskrant van vandaag bekritiseert prof. Jelle Visser de rol van de vakbonden in de pensioendiscussie. Hij is hoogleraar sociologie van arbeid aan de Universiteit van Amsterdam.
Zo vindt Visser dat vakbonden het zelf hebben laten liggen bij werknemers in zware beroepen. Volgens de vakbondsprofessor hebben de bonden te weinig gedaan aan de verbetering van de arbeidsomstandigheden. "Zodat je ook op je 60ste nog fluitend naar je werk kan."

Waarom portier onder de 40?
In het interview doet de hoogleraar ook een praktische suggestie om ook werknemers in zware beroepen langer te laten doorwerken.
"Na je 40ste moet je niet meer als stratenmaker werken. Ik weet wel dat niet iedereen geschikt is voor een computerbaan, maar waarom zou een ziekenhuis portiers van onder de 40 in dienst hebben? Die zou je pas moeten aannemen als ze zijn uitgewerkt op de ambulance. Maar dat soort ideeën wordt slecht opgepakt", aldus Visser.

Voorkeursbeleid
Het idee van Visser klinkt logisch. Maar kan het ook? Mag het van de wetgeving op het terrein van gelijke behandeling?

Voorkeursbeleid is in Nederland "uitsluitend toegestaan voor groepen die in een structurele maatschappelijke achterstand verkeren", aldus de Commissie Gelijke Behandeling. Onder strenge voorwaarden is het mogelijk voor drie groepen werknemers: vrouwen, etnische minderheidsgroepen en mensen met een handicap of een chronische ziekte.

Banen exclusief reserveren voor groepen ouderen is binnen de huidige wetgeving niet mogelijk.

Leeftijdsbewust personeelsbeleid
Werkgevers en vakbonden kunnen wel bij CAO-onderhandelingen afspraken maken hoe zij ouderen aan het werk willen houden, bijvoorbeeld met leeftijdsbewust personeelsbeleid, omscholing en dergelijke.
Maar dat vraagt van de vakbonden wel dat ze hun leden erop voorbereiden dat de tijd van een baan voor het leven voorbij is. En dat een carrière die tot 67 jaar duurt, kan bestaan uit hele verschillende banen, bij meerdere werkgevers en ook bij verschillende sectoren.