Steeds meer Amerikaanse recruiters gaan pas een gesprek aan met een kandidaat nadat zij eerst 'informele referenties' hebben nagevraagd. Met sociaal netwerksites als Facebook, LinkedIn en Jobster is dit heel makkelijk geworden. The Wall Street Journal heeft onlangs over deze trend gepubliceerd. Het werkt heel simpel. Recruiters kijken op netwerksites of er een profiel van de kandidaat staat. Onderdeel van zo'n profiel is een lijst met vrienden/kennissen en (oud)collega's, waaruit de recruiter kan kiezen om te bellen voor informatie over de kandidaat. Volgens The Wall Street Journal gebruiken managers en recruiters dit soort telefoontjes voordat zij kandidaten uitnodigen voor een gesprek. Op deze manier hoeven zij minder sollicitatiegesprekken te voeren. In Nederland is het goed gebruik dat de kandidaat zelf referenties verstrekt, die pas na een sollicitatiegesprek worden gecheckt. Met toestemming van de sollicitant kunnen de referenten worden benaderd. Zo staat het ook in de NVP-sollicitatiecode. Als we de code streng uitleggen, zullen de Amerikaanse praktijken volgens deze regels doorgaans niet mogen. Al was het maar om dat vooraf geen toestemming is gevraagd aan de kandidaat. Overigens valt daar tegen in te brengen dat kandidaten zelf hun netwerk via internet openbaar maken. En dat zij vaak pronken met hun netwerk juist in de hoop dat dit hun loopbaan ten goede komt.

Steeds meer Amerikaanse recruiters gaan pas een gesprek aan met een kandidaat nadat zij eerst 'informele referenties' hebben nagevraagd. Met sociaal netwerksites als Facebook, LinkedIn en Jobster is dit heel makkelijk geworden. The Wall Street Journal heeft onlangs over deze trend gepubliceerd.

Het werkt heel simpel. Recruiters kijken op netwerksites of er een profiel van de kandidaat staat. Onderdeel van zo'n profiel is een lijst met vrienden/kennissen en (oud)collega's, waaruit de recruiter kan kiezen om te bellen voor informatie over de kandidaat.
Volgens The Wall Street Journal gebruiken managers en recruiters dit soort telefoontjes voordat zij kandidaten uitnodigen voor een gesprek. Op deze manier hoeven zij minder sollicitatiegesprekken te voeren.

In Nederland is het goed gebruik dat de kandidaat zelf referenties verstrekt, die pas na een sollicitatiegesprek worden gecheckt. Met toestemming van de sollicitant kunnen de referenten worden benaderd. Zo staat het ook in de NVP-sollicitatiecode.
Als we de code streng uitleggen, zullen de Amerikaanse praktijken volgens deze regels doorgaans niet mogen. Al was het maar om dat vooraf geen toestemming is gevraagd aan de kandidaat.
Overigens valt daar tegen in te brengen dat kandidaten zelf hun netwerk via internet openbaar maken. En dat zij vaak pronken met hun netwerk juist in de hoop dat dit hun loopbaan ten goede komt.