Minister Bos van Financiën wil (nog) geen graai-tax (of jaloezie-belasting zoals anderen het noemen) invoeren om de ongebreidelde stijging tegen te gaan van topinkomens in het bedrijfsleven. Volgens hem tast dat de concurrentiepositie van Nederland aan. Druk van aandeelhouders Het kabinet verwacht dat druk van aandeelhouders en werknemers kan leiden tot een matiging van hoogste salarissen in het bedrijfsleven. Voor het gemak spreken we overigens van hoge salarissen. Maar in de publieke discussie gaat het om het geheel van salarissen, bonussen, aandelen-opties, bijzondere secundaire arbeidsvoorwaarden, vertrekpremies. Gaat de publieke opinie mee onderhandelen over de topinkomens? En op basis waarvan dan? Aandeelhouders Zullen aandeelhouders (van hedgefunds, pensioenfondsen tot particulieren) bedrijven aanspreken op de topsalarissen? Bonussen en aandelen-opties kunnen er juist voor zorgen dat de belangen van de aandeelhouders en managers samenvallen. Topmannen die goed presteren voor de beurswaarde van een bedrijf, zullen niet snel aandeelhouders tegenover zich vinden die de management-fee willen verlagen. Een uitzondering is misschien het bijtertje onder de aandeelhouders: de Vereniging van Effectenbezitters. Deze VEB heeft bijvoorbeeld de website Bestuursvoorzitter.nl waar zij de beloningen publiceert van directeuren en commissarissen van beursgenoteerde bedrijven. Ook laat deze site de ontwikkeling van het rendement van de onderneming zien aan de hand van de beurskoersen. Ook bij de VEB geldt dat zij zich niet uitspreekt tegen topsalarissen zolang er sprake is van mooie rendementcijfers. Ondernemingsraden En de ondernemingsraden dan? Sinds september 2006 moet de werkgever minstens een keer per jaar de OR informeren over de beloningsstructuur, de arbeidsvoorwaarden en afspraken per verschillende groepen werknemers in het bedrijf. Dit geldt nadrukkelijk ook voor de salarissen en de aanvullende arbeidsvoorwaarden van directie, bestuurders en commissarissen. Uit een onderzoek van Schouten & Nelissen blijken de ondernemingsraden (nog) niet veel met deze informatie doen. Slechts 16% blijkt het beloningsbeleid van het management op de overlegagenda te zetten. De overgrote meerderheid vindt het kennelijk te lastig om dit te bespreken. Zullen ze dit wel doen als de OR het recht krijgt te adviseren over dit onderwerp? Vakbonden Blijven over de vakbonden. In het publieke debat maken zij veel lawaai over de topinkomens. Maar dit onderwerp willen zij niet bespreken tijdens de participatietop die voor de zomervakantie plaatsvindt tussen werkgevers, werknemers en kabinet. Omdat dit overleg een ander doel heeft, maar ook omdat zij over de matiging van de topsalarissen geen overeenstemming verwachten met de werkgevers. De vakbonden vinden dat het kabinet moet ingrijpen. Dat vakbonden ook zelf meer kunnen ondernemen tegen (te) hoge inkomens, blijkt uit het initiatief van de Amerikaanse vakbond AFL-CIO. Deze bond heeft de Paywatch-site opgezet die niet alleen informatie geeft over de hoogte van de inkomens van top van het Amerikaanse bedrijfsleven, maar deze ook vergelijkt met die van werknemers. Zo lezen we dat een Amerikaanse topmanager als gouden handdruk gemiddeld 170 weken salaris per gewerkt jaar meekrijgt tegen 2 weken voor een gemiddelde werknemer. Ook spoort de Amerikaanse vakbond werknemers via de site aan om politici te bewerken. Vrijwillige zelfbeperking Als kabinet, aandeelhouders, ondernemingsraden en vakbonden weinig mogelijkheden zien om de hoogste salarissen in toom te houden, blijft vooral de min of meer vrijwillige zelfbeperking van de top over. Een vraag voor topmanagers: Hoe gemotiveerd zijn uw medewerkers als zij uw topsalaris zien stijgen, terwijl hen wordt voorgehouden dat de lonen gematigd moeten worden en soms zelfs dat ontslagen onvermijdelijk zijn om de kosten te verlagen? En: kan uw P&O-manager dit nog uitleggen? Of begint deze daar niet eens aan?

Minister Bos van Financiën wil (nog) geen graai-tax (of jaloezie-belasting zoals anderen het noemen) invoeren om de ongebreidelde stijging tegen te gaan van topinkomens in het bedrijfsleven. Volgens hem tast dat de concurrentiepositie van Nederland aan.

Druk van aandeelhouders
Het kabinet verwacht dat druk van aandeelhouders en werknemers kan leiden tot een matiging van hoogste salarissen in het bedrijfsleven. Voor het gemak spreken we overigens van hoge salarissen. Maar in de publieke discussie gaat het om het geheel van salarissen, bonussen, aandelen-opties, bijzondere secundaire arbeidsvoorwaarden, vertrekpremies.
Gaat de publieke opinie mee onderhandelen over de topinkomens? En op basis waarvan dan?

Aandeelhouders
Zullen aandeelhouders (van hedgefunds, pensioenfondsen tot particulieren) bedrijven aanspreken op de topsalarissen? Bonussen en aandelen-opties kunnen er juist voor zorgen dat de belangen van de aandeelhouders en managers samenvallen. Topmannen die goed presteren voor de beurswaarde van een bedrijf, zullen niet snel aandeelhouders tegenover zich vinden die de management-fee willen verlagen.

Een uitzondering is misschien het bijtertje onder de aandeelhouders: de Vereniging van Effectenbezitters. Deze VEB heeft bijvoorbeeld de website Bestuursvoorzitter.nl waar zij de beloningen publiceert van directeuren en commissarissen van beursgenoteerde bedrijven. Ook laat deze site de ontwikkeling van het rendement van de onderneming zien aan de hand van de beurskoersen. Ook bij de VEB geldt dat zij zich niet uitspreekt tegen topsalarissen zolang er sprake is van mooie rendementcijfers.

Ondernemingsraden
En de ondernemingsraden dan? Sinds september 2006 moet de werkgever minstens een keer per jaar de OR informeren over de beloningsstructuur, de arbeidsvoorwaarden en afspraken per verschillende groepen werknemers in het bedrijf. Dit geldt nadrukkelijk ook voor de salarissen en de aanvullende arbeidsvoorwaarden van directie, bestuurders en commissarissen.

Uit een onderzoek van Schouten & Nelissen blijken de ondernemingsraden (nog) niet veel met deze informatie doen. Slechts 16% blijkt het beloningsbeleid van het management op de overlegagenda te zetten. De overgrote meerderheid vindt het kennelijk te lastig om dit te bespreken. Zullen ze dit wel doen als de OR het recht krijgt te adviseren over dit onderwerp?

Vakbonden
Blijven over de vakbonden. In het publieke debat maken zij veel lawaai over de topinkomens. Maar dit onderwerp willen zij niet bespreken tijdens de participatietop die voor de zomervakantie plaatsvindt tussen werkgevers, werknemers en kabinet. Omdat dit overleg een ander doel heeft, maar ook omdat zij over de matiging van de topsalarissen geen overeenstemming verwachten met de werkgevers. De vakbonden vinden dat het kabinet moet ingrijpen.

Dat vakbonden ook zelf meer kunnen ondernemen tegen (te) hoge inkomens, blijkt uit het initiatief van de Amerikaanse vakbond AFL-CIO. Deze bond heeft de Paywatch-site opgezet die niet alleen informatie geeft over de hoogte van de inkomens van top van het Amerikaanse bedrijfsleven, maar deze ook vergelijkt met die van werknemers. Zo lezen we dat een Amerikaanse topmanager als gouden handdruk gemiddeld 170 weken salaris per gewerkt jaar meekrijgt tegen 2 weken voor een gemiddelde werknemer. Ook spoort de Amerikaanse vakbond werknemers via de site aan om politici te bewerken.

Vrijwillige zelfbeperking
Als kabinet, aandeelhouders, ondernemingsraden en vakbonden weinig mogelijkheden zien om de hoogste salarissen in toom te houden, blijft vooral de min of meer vrijwillige zelfbeperking van de top over.

Een vraag voor topmanagers: Hoe gemotiveerd zijn uw medewerkers als zij uw topsalaris zien stijgen, terwijl hen wordt voorgehouden dat de lonen gematigd moeten worden en soms zelfs dat ontslagen onvermijdelijk zijn om de kosten te verlagen?
En: kan uw P&O-manager dit nog uitleggen? Of begint deze daar niet eens aan?