In een periode van tien jaar hebben vacaturesites met veel succes personeelsadvertenties weggehaald bij kranten en tijdschriften. Deze sites zelf hebben de afgelopen periode niet zo'n grote ontwikkeling doorgemaakt. Als de schijn niet bedriegt, zal dat de komende periode veranderen. Dat heeft te maken met verschillende trends: Er zijn steeds meer mogelijkheden voor werkgevers om goedkoop (zonder contract hoeft dit bijvoorbeeld niet meer dan € 30 te kosten bij een prijsbreker als Megajobs) of zelfs gratis vacatures (Google Base) online gepubliceerd te krijgen. De vacaturemarkt is steeds transparanter geworden. Als je enkele jaren geleden zeker wilde weten dat je vacature online gevonden werd, koos je voor één of meer grote vacaturesites. Dat is steeds minder nodig. Veel werkzoekenden vinden vacatures eenvoudigweg via een algemene zoekmachine als Google. Websites met content voor specifieke sectoren of beroepen kunnen steeds makkelijker zelf vacatures aanbieden; via een zoekmachine de relevante vacatures verzamelen van de jobsites of via de tools die vacaturesites zelf aanbieden (zoals RSS-feeds). Met de huidige krappe arbeidsmarkt worden deze content-sites inclusief weblogs steeds belangrijker voor werkgevers. Want zij hebben er belang bij om ook potentiële kandidaten te bereiken die niet actief op zoek zijn naar een andere baan. Als je alles bij elkaar optelt, lijken de grote, algemene vacaturesites het in de huidige vorm moeilijk te krijgen. Zullen zij zich weten aan te passen, zodat ze interessant zijn voor werkgevers èn werkzoekenden? Welke kant gaat het op? Deze vraag is nu nog moeilijk te beantwoorden. Er zijn verschillende, vernieuwende initiatieven: van een uitbreiding van de dienstverlening tot het gebruik maken van web 2.0. Een manier om werkgevers èn werkzoekenden aan een vacaturesite te bieden, is het bieden van meer service. Zo start in januari volgend jaar het nieuwe initiatief Kangarooster waarin de voorselectie is geautomatiseerd. Op zich is dit niet nieuw; verschillende vacaturesites hebben hier ook mee geëxperimenteerd. Het succes staat of valt niet zozeer met het onderliggende matchingsysteem, maar vooral met het gedrag van werkgevers, recruiters èn werkzoekenden. Willen werkgevers en recruiters het zelf snuffelen in de online CV-bakken opgeven? Zijn werkzoekenden bereid zoveel gegevens te verstrekken over zichzelf dat hierdoor een goed profiel ontstaat waarmee daadwerkelijk kan worden gematched? En dat bij iedere jobsite opnieuw! Andere initiatieven maken gebruik van web 2.0-technieken om vacatures te verbinden aan sociale netwerken. Inmiddels wordt er - helaas vooral in het buitenland - gewerkt met verschillende vormen: Jobster waar bijvoorbeeld werknemers reviews kunnen geven van bedrijven waar ze hebben gewerkt; Whototalkto waar werknemers werkzoekenden aan contacten helpen binnen de bedrijven waar ze willen werken Spotajob waar mensen een bonus kunnen verdienen als ze de "winnende kandidaat" aanbrengen voor een vacature. Wie het weet mag het zeggen. Zeker lijkt dat de komende jaren veel vacaturesites in beweging moeten komen om de concurrentiestrijd aan te kunnen. Meningen van andere webloggers: Online Job Hunt 10 Years Later - Still Suck van Steve Poland (Techcrunch) 10 jaar later: Online Jobsearch van Bas van de Haterd (HRlog) Geen verticals in de polder? van Marc Drees (Expand).

In een periode van tien jaar hebben vacaturesites met veel succes personeelsadvertenties weggehaald bij kranten en tijdschriften. Deze sites zelf hebben de afgelopen periode niet zo'n grote ontwikkeling doorgemaakt.

Als de schijn niet bedriegt, zal dat de komende periode veranderen. Dat heeft te maken met verschillende trends:

Er zijn steeds meer mogelijkheden voor werkgevers om goedkoop (zonder contract hoeft dit bijvoorbeeld niet meer dan € 30 te kosten bij een prijsbreker als Megajobs) of zelfs gratis vacatures (Google Base) online gepubliceerd te krijgen.

De vacaturemarkt is steeds transparanter geworden. Als je enkele jaren geleden zeker wilde weten dat je vacature online gevonden werd, koos je voor één of meer grote vacaturesites. Dat is steeds minder nodig. Veel werkzoekenden vinden vacatures eenvoudigweg via een algemene zoekmachine als Google.

Websites met content voor specifieke sectoren of beroepen kunnen steeds makkelijker zelf vacatures aanbieden; via een zoekmachine de relevante vacatures verzamelen van de jobsites of via de tools die vacaturesites zelf aanbieden (zoals RSS-feeds).

Met de huidige krappe arbeidsmarkt worden deze content-sites inclusief weblogs steeds belangrijker voor werkgevers. Want zij hebben er belang bij om ook potentiële kandidaten te bereiken die niet actief op zoek zijn naar een andere baan.

Als je alles bij elkaar optelt, lijken de grote, algemene vacaturesites het in de huidige vorm moeilijk te krijgen. Zullen zij zich weten aan te passen, zodat ze interessant zijn voor werkgevers èn werkzoekenden?

Welke kant gaat het op? Deze vraag is nu nog moeilijk te beantwoorden. Er zijn verschillende, vernieuwende initiatieven: van een uitbreiding van de dienstverlening tot het gebruik maken van web 2.0.

Een manier om werkgevers èn werkzoekenden aan een vacaturesite te bieden, is het bieden van meer service. Zo start in januari volgend jaar het nieuwe initiatief Kangarooster waarin de voorselectie is geautomatiseerd.
Op zich is dit niet nieuw; verschillende vacaturesites hebben hier ook mee geëxperimenteerd. Het succes staat of valt niet zozeer met het onderliggende matchingsysteem, maar vooral met het gedrag van werkgevers, recruiters èn werkzoekenden. Willen werkgevers en recruiters het zelf snuffelen in de online CV-bakken opgeven? Zijn werkzoekenden bereid zoveel gegevens te verstrekken over zichzelf dat hierdoor een goed profiel ontstaat waarmee daadwerkelijk kan worden gematched? En dat bij iedere jobsite opnieuw!

Andere initiatieven maken gebruik van web 2.0-technieken om vacatures te verbinden aan sociale netwerken.
Inmiddels wordt er - helaas vooral in het buitenland - gewerkt met verschillende vormen:

Jobster waar bijvoorbeeld werknemers reviews kunnen geven van bedrijven waar ze hebben gewerkt;

Whototalkto waar werknemers werkzoekenden aan contacten helpen binnen de bedrijven waar ze willen werken

Spotajob waar mensen een bonus kunnen verdienen als ze de "winnende kandidaat" aanbrengen voor een vacature.

Wie het weet mag het zeggen. Zeker lijkt dat de komende jaren veel vacaturesites in beweging moeten komen om de concurrentiestrijd aan te kunnen.

Meningen van andere webloggers:
Online Job Hunt 10 Years Later - Still Suck van Steve Poland (Techcrunch)
10 jaar later: Online Jobsearch van Bas van de Haterd (HRlog)
Geen verticals in de polder? van Marc Drees (Expand).