Werkgevers hebben het liefst medewerkers die gepassioneerd zijn voor hun werk. Wat moeten ze met werknemers die vooral leven voor hun vrije tijd? Met mensen die hun betaalde baan gebruiken om hun ambities buiten het werk te financieren? Vrijdag portretteerde NRC Handelsblad vijf TNT-medewerkers die graag bij de posterijen werken omdat hun baan daar "ruimte laat om het hoofd vrij te houden voor een schaatscollecte, de brandweer, kunst, spiritualiteit of vogeltrek". Uit de vijf portretjes in NRC Handelsblad blijkt dat deze postmedewerkers het vaste inkomen en de vrijheid waarderen die ze hebben bij TNT. Niet belemmerd in creativiteit “Ik word er niet door belemmerd in mijn creativiteit, heb geen vergaderingen, niemand kijkt op mijn vingers. En toch heb ik een basisinkomen en ben ik verzekerd. Ideaal”, aldus een kunstenaar/postbesteller. “Ik ben er trots op dat ik in dat TNT-pak kan lopen.” Jaren trouwe dienst Ook spreekt de krant met een pakketchauffeur die daarnaast lid is van de vrijwillige brandweer. Tijdens zijn werk moet hij er soms tussenuit om een brand te blussen. Daarna verwisselt hij het brandweer-uniform weer voor zijn TNT-pak en gaat hij verder met het bezorgen van pakketjes. De combinatie van beide activiteiten bevalt hem goed. “Het ene werk lijdt niet onder het andere.” Hij werkt al 42 jaar bij de brandweer en 38 jaar bij de post. “Ik heb al heel wat onderscheidingen gekregen voor zoveel jaren trouwe dienst.” Onder druk Of dit soort combinaties in de toekomst mogelijk blijven, is de vraag. De komst van concurrenten als Sandd en Selekt Mail hebben het werken bij TNT onder druk gezet. Of zoals een postbezorger/museumconservator het zegt: “Vroeger begonnen we allemaal om vijf of zes uur ’s ochtends en dan was je ’s middags om één uur klaar. Met zoveel vrije tijd deed iedereen er iets naast. Dat wordt minder.” Wat opvalt aan de interviewtjes is dat de geportretteerde post-medewerkers weliswaar niet hun levensvervulling vinden in hun baan, maar dat ze toch gemotiveerd zijn voor hun werk en dat ze zeer loyaal zijn aan de werkgever die hun vrije tijd-passies mogelijk maakt.
Werkgevers hebben het liefst medewerkers die gepassioneerd zijn voor hun werk. Wat moeten ze met werknemers die vooral leven voor hun vrije tijd? Met mensen die hun betaalde baan gebruiken om hun ambities buiten het werk te financieren?
Vrijdag portretteerde NRC Handelsblad vijf TNT-medewerkers die graag bij de posterijen werken omdat hun baan daar "ruimte laat om het hoofd vrij te houden voor een schaatscollecte, de brandweer, kunst, spiritualiteit of vogeltrek".
Uit de vijf portretjes in NRC Handelsblad blijkt dat deze postmedewerkers het vaste inkomen en de vrijheid waarderen die ze hebben bij TNT.
Niet belemmerd in creativiteit
“Ik word er niet door belemmerd in mijn creativiteit, heb geen vergaderingen, niemand kijkt op mijn vingers. En toch heb ik een basisinkomen en ben ik verzekerd. Ideaal”, aldus een kunstenaar/postbesteller. “Ik ben er trots op dat ik in dat TNT-pak kan lopen.”
Jaren trouwe dienst
Ook spreekt de krant met een pakketchauffeur die daarnaast lid is van de vrijwillige brandweer. Tijdens zijn werk moet hij er soms tussenuit om een brand te blussen. Daarna verwisselt hij het brandweer-uniform weer voor zijn TNT-pak en gaat hij verder met het bezorgen van pakketjes.
De combinatie van beide activiteiten bevalt hem goed. “Het ene werk lijdt niet onder het andere.” Hij werkt al 42 jaar bij de brandweer en 38 jaar bij de post. “Ik heb al heel wat onderscheidingen gekregen voor zoveel jaren trouwe dienst.”
Onder druk
Of dit soort combinaties in de toekomst mogelijk blijven, is de vraag. De komst van concurrenten als Sandd en Selekt Mail hebben het werken bij TNT onder druk gezet.
Of zoals een postbezorger/museumconservator het zegt: “Vroeger begonnen we allemaal om vijf of zes uur ’s ochtends en dan was je ’s middags om één uur klaar. Met zoveel vrije tijd deed iedereen er iets naast. Dat wordt minder.”
Wat opvalt aan de interviewtjes is dat de geportretteerde post-medewerkers weliswaar niet hun levensvervulling vinden in hun baan, maar dat ze toch gemotiveerd zijn voor hun werk en dat ze zeer loyaal zijn aan de werkgever die hun vrije tijd-passies mogelijk maakt.