45 werkgevers uit bedrijfsleven en overheid hebben gisteren een overeenkomst ("Charter") getekend waarin zij "vrijwillig, maar niet vrijblijvend" beloven om meer vrouwen in de top van hun organisatie te benoemen. Deze vrijwilligheid komt precies op het moment dat de politiek steeds nadrukkelijker nadenkt over verplichte streefpercentages voor het aantal vrouwen in de top van het bedrijfsleven. Tijdens een kamerdebat over de besturen van ondernemingen wilde in april al een meerderheid van de Tweede Kamer een verplichting opnemen in de "code Tabaksblat" dat de top van het bedrijfsleven voor 25 tot 30% uit vrouwen moet bestaan. Dat idee is vooralsnog afgewezen door minister Bos van Financiën. Omdat het kabinet geen verplichte vrouwen-quota wil opleggen, schijnt de PvdA inmiddels een initiatief-wet voor te bereiden. Naar Noors voorbeeld zou de PvdA bedrijven willen sluiten als over vier jaar niet minimaal 40% van hun bedrijfstop uit vrouwen bestaat. Topbrainstorm Met de dreiging van wettelijke quota op de achtergrond hebben 45 werkgevers zich vrijwillig verplicht tot de benoeming van meer vrouwen in hogere managementlagen, raden van bestuur en raden van commissarissen en/of toezicht. Het initiatief hiervoor is genomen door TopBrainstorm en de Taskforce 'Vrouwen naar de Top'. Geen algemene streefpercentages Opvallend aan de chartertekst is dat hierin geen streefpercentages worden genoemd. "Het beleid dat iedere werkgever ontwikkelt, hangt af van de specifieke omstandigheden binnen de organisatie, zoals de specifieke sector of het aantal vrouwen in de pijplijn", aldus het Charter. Laten werkgevers door ondertekening van het Charter alleen hun goede wil zien? Is hun handtekening meer dan een PR-stuntje? Jaarlijkse ranglijsten De tijd zal het moeten leren. Maar het Charter voorziet in verschillende manieren om werkgevers te stimuleren hun belofte na te komen. Zo moeten werkgevers uiterlijk over zes maanden concrete maatregelen (èn streefcijfers) laten zien, die zij treffen om meer vrouwen in de top te krijgen. Vervolgens moeten zij jaarlijks rapporteren aan een Monitor Commissie, die ranglijsten samenstelt en publiceert. Als het straks dringen wordt om het bekende vrouwelijke toptalent, hebben de 45 Charter-werkgevers in ieder geval het voordeel dat zij vooraan in de rij staan.

45 werkgevers uit bedrijfsleven en overheid hebben gisteren een overeenkomst ("Charter") getekend waarin zij "vrijwillig, maar niet vrijblijvend" beloven om meer vrouwen in de top van hun organisatie te benoemen.

Deze vrijwilligheid komt precies op het moment dat de politiek steeds nadrukkelijker nadenkt over verplichte streefpercentages voor het aantal vrouwen in de top van het bedrijfsleven.

Tijdens een kamerdebat over de besturen van ondernemingen wilde in april al een meerderheid van de Tweede Kamer een verplichting opnemen in de "code Tabaksblat" dat de top van het bedrijfsleven voor 25 tot 30% uit vrouwen moet bestaan. Dat idee is vooralsnog afgewezen door minister Bos van Financiën.
Omdat het kabinet geen verplichte vrouwen-quota wil opleggen, schijnt de PvdA inmiddels een initiatief-wet voor te bereiden. Naar Noors voorbeeld zou de PvdA bedrijven willen sluiten als over vier jaar niet minimaal 40% van hun bedrijfstop uit vrouwen bestaat.

Topbrainstorm
Met de dreiging van wettelijke quota op de achtergrond hebben 45 werkgevers zich vrijwillig verplicht tot de benoeming van meer vrouwen in hogere managementlagen, raden van bestuur en raden van commissarissen en/of toezicht. Het initiatief hiervoor is genomen door TopBrainstorm en de Taskforce 'Vrouwen naar de Top'.

Geen algemene streefpercentages
Opvallend aan de chartertekst is dat hierin geen streefpercentages worden genoemd. "Het beleid dat iedere werkgever ontwikkelt, hangt af van de specifieke omstandigheden binnen de organisatie, zoals de specifieke sector of het aantal vrouwen in de pijplijn", aldus het Charter.

Laten werkgevers door ondertekening van het Charter alleen hun goede wil zien? Is hun handtekening meer dan een PR-stuntje?

Jaarlijkse ranglijsten
De tijd zal het moeten leren. Maar het Charter voorziet in verschillende manieren om werkgevers te stimuleren hun belofte na te komen. Zo moeten werkgevers uiterlijk over zes maanden concrete maatregelen (èn streefcijfers) laten zien, die zij treffen om meer vrouwen in de top te krijgen. Vervolgens moeten zij jaarlijks rapporteren aan een Monitor Commissie, die ranglijsten samenstelt en publiceert.

Als het straks dringen wordt om het bekende vrouwelijke toptalent, hebben de 45 Charter-werkgevers in ieder geval het voordeel dat zij vooraan in de rij staan.