Er moet opnieuw gekeken worden naar de rechten van werkzoekenden in sollicitatieprocedures. Dat pleidooi houdt commentator Frank Kuitenbrouwer vandaag in NRC Handelsblad. In zijn opinieartikel constateert Frank Kuitenbrouwer dat veertig jaar geleden de Tweede Kamer al sprak over een sollicitatiewet waarin de spelregels van sollicitatieprocedures moesten worden vastgelegd. Het is er nooit van gekomen. NVP-sollicitatiecode Wel heeft de Nederlandse Vereniging voor Personeelsmanagement & Organisatieontwikkeling (NVP) twintig jaar geleden een sollicitatiecode opgesteld. Hoewel deze code veel vakgenoten heeft geleerd 'hoe het hoort', komen ontevreden sollicitanten er doorgaans niet veel verder mee. Eerlijke sollicitatieprocedure Bovenop de traditionele argumenten voor wetgeving of een code (zoals duidelijkheid en zorgvuldigheid) signaleert Kuitenbrouwer drie moderne ontwikkelingen die eerlijke sollicitatieprocedures moeilijker maken: de aanspreekbaarheid van recruiters: "In toenemende mate worden recruiters ingeschakeld tussen sollicitant en werkgever. De taakverdeling tussen zo'n bureau, de personeelsafdeling en de werkgever vergt extra communicatie. En die wil er wel eens bij inschieten". het googlen van sollicitanten: "De code beschermt de sollicitant tegen ongevraagde referenties. Maar internet is een open bron". het speeddaten waarbij een werkgever in hoog tempo korte kennismakingsgesprekjes voert met kandidaten: "Vooringenomenheid is ook een punt bij het speeddaten, dat draait om een eerste indruk, die weer is gekoppeld aan de 'ons bekende stereotypen'." Wet nodig? Maar rechtvaardigen deze ontwikkelingen een wet waarin de sollicitatieregels worden vastgelegd? Bijvoorbeeld zoals het Belgische parlement wil? Worden werkgevers die sollicitanten onfatsoenlijk behandelen, niet vanzelf gestraft met een kostbare beschadiging van hun imago op de arbeidsmarkt? Ook via Twitter kun je Personeelslog volgen: Twitter.com/Personeelslog.

Er moet opnieuw gekeken worden naar de rechten van werkzoekenden in sollicitatieprocedures. Dat pleidooi houdt commentator Frank Kuitenbrouwer vandaag in NRC Handelsblad.

In zijn opinieartikel constateert Frank Kuitenbrouwer dat veertig jaar geleden de Tweede Kamer al sprak over een sollicitatiewet waarin de spelregels van sollicitatieprocedures moesten worden vastgelegd. Het is er nooit van gekomen.

NVP-sollicitatiecode
Wel heeft de Nederlandse Vereniging voor Personeelsmanagement & Organisatieontwikkeling (NVP) twintig jaar geleden een sollicitatiecode opgesteld. Hoewel deze code veel vakgenoten heeft geleerd 'hoe het hoort', komen ontevreden sollicitanten er doorgaans niet veel verder mee.

Eerlijke sollicitatieprocedure
Bovenop de traditionele argumenten voor wetgeving of een code (zoals duidelijkheid en zorgvuldigheid) signaleert Kuitenbrouwer drie moderne ontwikkelingen die eerlijke sollicitatieprocedures moeilijker maken:

• de aanspreekbaarheid van recruiters: "In toenemende mate worden recruiters ingeschakeld tussen sollicitant en werkgever. De taakverdeling tussen zo'n bureau, de personeelsafdeling en de werkgever vergt extra communicatie. En die wil er wel eens bij inschieten".


• het googlen van sollicitanten: "De code beschermt de sollicitant tegen ongevraagde referenties. Maar internet is een open bron".


• het speeddaten waarbij een werkgever in hoog tempo korte kennismakingsgesprekjes voert met kandidaten: "Vooringenomenheid is ook een punt bij het speeddaten, dat draait om een eerste indruk, die weer is gekoppeld aan de 'ons bekende stereotypen'."

Wet nodig?
Maar rechtvaardigen deze ontwikkelingen een wet waarin de sollicitatieregels worden vastgelegd? Bijvoorbeeld zoals het Belgische parlement wil?

Worden werkgevers die sollicitanten onfatsoenlijk behandelen, niet vanzelf gestraft met een kostbare beschadiging van hun imago op de arbeidsmarkt?

Ook via Twitter kun je Personeelslog volgen: Twitter.com/Personeelslog.