Het voluit beheersen van de Nederlandse (of een andere) taal op het werk is soms dermate noodzakelijk, dat u een taaleis wilt stellen aan sollicitanten. Maar daarmee sluit u sollicitanten uit die de taal niet spreken en dat betekent goed opletten. Want een taaleis is alleen toegestaan als daar een goede reden voor is.

Om specifieke doelgroepen te bereiken en goede zorg te bieden zijn zorginstellingen op zoek naar passend personeel. Personeel dat de taal van een doelgroep beheerst en de cultuur kent kan zorgtaken beter en gerichter uitvoeren.
Het College voor de Rechten van de Mens krijgt dan ook vaak zaken voorgelegd waarin de vraag aan de orde is of organisaties een taaleis mogen stellen aan sollicitanten. Het College geeft voorbeelden uit de zorgsector van wat er wel en wat er niet mag.

Zo discrimineert u niet
Een zorginstelling wilde werven voor een medewerker die zowel Nederlands als Turks spreekt. Met een dergelijke taaleis sluit de organisatie sollicitanten uit die de Turkse of Nederlandse taal niet spreken. Het gaat dan vaak om mensen die niet uit het land komen waar de taal gesproken wordt.

Deze taaleis is volgens het College toegestaan omdat de zorginstelling te maken heeft met hoogbejaarde, alleenstaande mensen. Veel van hen zijn analfabeet en hebben weinig sociale contacten. Om goede zorg te bieden en op tijd gezondheidsproblemen te signaleren is het noodzakelijk dat de medewerker met de cliënt in de moedertaal kan communiceren.

Selecteren op afkomst is verboden
Een andere zorginstelling ging wel in de fout toen zij in 2014 een vacature op haar website plaatste met de vraag naar een ‘Hindoestaanse verzorgende, een Marokkaanse verpleegkundige en een Turkse woonbegeleider’.

De zorginstelling vroeg daarop zelf het College om te beoordelen of deze wijze van werven wel is toegestaan. Het College oordeelde dat de instelling met deze vacatureplaatsing discrimineerde, omdat in de vacature direct werd verwezen naar de afkomst van de sollicitanten. Want afkomst mag nooit een functievereiste zijn voor een medewerker in de zorg.

Bij twijfel over functie-eisen voorleggen
De uitspraken hierboven illustreren volgens het College van de Rechten voor de Mens dat functie-eisen in de zorg goed onderbouwd moeten zijn en dat een specifieke afkomst geen rol mag spelen.

Organisaties die twijfelen of de functie-eisen voldoen aan de wetgeving voor gelijke behandeling, kunnen het College vragen om deze te beoordelen. Door dit te doen vraagt u het college om een ‘Oordeel omtrent eigen handelen’.

MIS NIKS MEER: Schrijf je hier in voor de gratis HR-nieuwsbrief

Doorsturen: