Het kabinet wil op de langdurige zorg bezuinigen en deze meteen ook anders financieren. Ondernemers zijn bang dat de rekening terecht komt bij werkgevers en werknemers. Dat verhoogt de drempel voor het aannemen van personeel.

Het geld voor mensen die langdurige zorg nodig hebben, komt nu grotendeels uit de AWBZ. Het kabinet wil dat de zorgverzekeraars verantwoordelijk worden voor bijna 5 miljard euro aan langdurige zorg.

Maar de AWBZ kent geen werkgeversbijdrage, de Zorgverzekeringswet wel. Door de verschuiving worden werkgevers geconfronteerd met hogere loonkosten van in totaal 1,6 miljard euro, berekende de Stichting van Arbeid. Bovendien zijn het kosten die door de vergrijzing zullen oplopen.

Kostenexplosie voor arbeid
De kosten voor langdurige zorg stegen met 16,4% tussen 2010 en 2012 en kunnen de komende jaren zeker nog met 20 procent stijgen. Werkgevers en werknemersorganisaties in de Stichting van de Arbeid voorzien dan ook een kostenexplosie als de plannen van het kabinet doorgaan om de vergoeding van de langdurige zorg te reorganiseren.

Door langdurige zorg te gaan betalen uit ziektekostenpremies, krijgen werkgevers en werknemers te maken met grote lastenstijgingen. Werkgevers worden bovendien financieel verantwoordelijk voor uitgaven waar zij niets mee te maken hebben of invloed op hebben. Zij zouden de helft van de uitgaven gaan betalen aan persoonlijke verzorging van bejaarden en aan psychiatrische inrichtingen.

Rijksbijdrage aan verzekeraars
De Stichting van de Arbeid pleit voor een handhaving van de huidige financieringssystematiek voor langdurige zorg. De politieke keuze om verzekeraars verantwoordelijk te maken voor de uitvoering, hoeft niet te betekenen dat de uitgaven worden gefinancierd uit de ZVW. Met een lastendekkende, permanente rijksbijdrage aan verzekeraars zijn er geen gevolgen voor de overheidsfinanciën, de werkgeverslasten en de koopkracht.

MIS NIKS MEER: Schrijf je hier in voor de gratis HR-nieuwsbrief