Op 2 september vorig jaar haalde André Linnenbank volop de vaderlandse pers. Hij was de academicus die het langst (304 maanden, ruim 25 jaar) via tijdelijke contracten werkte aan een universiteit. Deze week haalt de econoom Kees Kraaijeveld de ultieme flexkracht uit de vergetelheid. In een column voor Vrij Nederland waarin hij de nieuwe Wet werk en zekerheid bespreekt, lanceert hij de term Linnenbanken. Door jarenlange bezuinigingen hebben organisaties als universiteiten, zorginstellingen en omroepen weinig zekerheid over hun eigen financiering. Zij houden "hun werknemers aan het lijntje met rommelig aan elkaar geknoopte series flexcontracten waar private partijen zich voor zouden schamen", schrijft Kees Kraaijeveld in Vrij Nederland. MIS NIKS: Abonneer je op de gratis Personeelsnet-nieuwsbrief Doorgeschoten flexibilisering Linnenbanken noemt Kraaijeveld dit gedrag van werkgevers. "Al blijven ze gefinancierd met uw en mijn belastinggeld, veel publieke instellingen zijn geïnvolueerd tot werkgevers van het laagste allooi." Linnenbanken is één van de uitingsvormen van een "doorgeschoten flexibilisering". Met de nieuwe Wet werk en zekerheid wil minister Lodewijk Asscher dit verschijnsel juist aanpakken. Zo moeten werknemers straks na twee jaar van tijdelijke contracten een vaste aanstelling krijgen in plaats van drie jaar nu. Contra-effectief Aan de hand van losse contracten bij de omroepen betoogt Kraaijeveld dat met de nieuwe wet het tegengestelde wordt bereikt van wat de minister beoogt. "De publieke omroep gaat doen wat organisaties doen waarbij de financiering onzekerder wordt: die proberen van de vaste contracten af te komen. Zo zal een snel groeiende groep flexwerkers ontstaan." Vasthouden aan flexibele schil Maar deze trend blijft waarschijnlijk niet beperkt tot de publieke omroep en andere organisaties die afhankelijk zijn van belastinggeld. Want werkgevers willen zoveel mogelijk vasthouden aan hun flexibele schil. Ook al zullen ze die moeten aanpassen als gevolg van de nieuwe wet. Zo beschreef jurist Pierre van Geffen voor Personeelsnet al de 7+8+8 regel. Zo zal - uiteraard keurig binnen de grenzen van de wet - het verschijnsel Linnenbanken gewoon blijven bestaan. En André Linnenbank? Na 25 jaar en 4 maanden van tijdelijke contracten werkt hij niet meer voor het AMC. Geheel volgens de tijdgeest is hij voor zichzelf begonnen.

Op 2 september vorig jaar haalde André Linnenbank volop de vaderlandse pers. Hij was de academicus die het langst (304 maanden, ruim 25 jaar) via tijdelijke contracten werkte aan een universiteit.
Deze week haalt de econoom Kees Kraaijeveld de ultieme flexkracht uit de vergetelheid. In een column voor Vrij Nederland waarin hij de nieuwe Wet werk en zekerheid bespreekt, lanceert hij de term Linnenbanken.

Door jarenlange bezuinigingen hebben organisaties als universiteiten, zorginstellingen en omroepen weinig zekerheid over hun eigen financiering. Zij houden "hun werknemers aan het lijntje met rommelig aan elkaar geknoopte series flexcontracten waar private partijen zich voor zouden schamen", schrijft Kees Kraaijeveld in Vrij Nederland.

MIS NIKS: Abonneer je op de gratis Personeelsnet-nieuwsbrief

Doorgeschoten flexibilisering
Linnenbanken noemt Kraaijeveld dit gedrag van werkgevers. "Al blijven ze gefinancierd met uw en mijn belastinggeld, veel publieke instellingen zijn geïnvolueerd tot werkgevers van het laagste allooi."

Linnenbanken is één van de uitingsvormen van een "doorgeschoten flexibilisering". Met de nieuwe Wet werk en zekerheid wil minister Lodewijk Asscher dit verschijnsel juist aanpakken. Zo moeten werknemers straks na twee jaar van tijdelijke contracten een vaste aanstelling krijgen in plaats van drie jaar nu.

Contra-effectief
Aan de hand van losse contracten bij de omroepen betoogt Kraaijeveld dat met de nieuwe wet het tegengestelde wordt bereikt van wat de minister beoogt.

"De publieke omroep gaat doen wat organisaties doen waarbij de financiering onzekerder wordt: die proberen van de vaste contracten af te komen. Zo zal een snel groeiende groep flexwerkers ontstaan."

Vasthouden aan flexibele schil
Maar deze trend blijft waarschijnlijk niet beperkt tot de publieke omroep en andere organisaties die afhankelijk zijn van belastinggeld.
Want werkgevers willen zoveel mogelijk vasthouden aan hun flexibele schil. Ook al zullen ze die moeten aanpassen als gevolg van de nieuwe wet. Zo beschreef jurist Pierre van Geffen voor Personeelsnet al de 7+8+8 regel.

Zo zal - uiteraard keurig binnen de grenzen van de wet - het verschijnsel Linnenbanken gewoon blijven bestaan.

En André Linnenbank? Na 25 jaar en 4 maanden van tijdelijke contracten werkt hij niet meer voor het AMC. Geheel volgens de tijdgeest is hij voor zichzelf begonnen.