Jantje huilt, Jantje lacht. Zijn onze werknemers de gelukkigste medewerkers van Europa, zoals gisteren nog leek? Of is de meerderheid ontevreden en hard op zoek naar een andere baan? De 'onderzoeken' spreken elkaar tegen. Eerder deze week bleek uit een medewerkerstevredenheid-onderzoek van Zebra dat 97% van de Nederlanders met plezier naar zijn werk gaat. Met een mopperend Nederlands volk, zo'n hoog percentage? Het lijkt wel een gemanipuleerde verkiezingsuitslag van een dictatuur. Vandaag is er het bericht dat ruim de helft van de Nederlanders onder zijn niveau werkt, tenminste dat vinden zij zelf. Volgens dit onderzoek van de Nationale Vacaturebank is maar 32,5% tevreden over zijn of haar werkwerkzaamheden. Wat moeten we hier nou mee? En vooral wat veroorzaakt deze verwarring? De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het de laatste weken erg rustig is aan het HRM-nieuwsfront. Elk persberichtje (hoe onbenullig ook) haalt hierdoor makkelijk het nieuws. En de redacties zijn vaak zo klein (of lui?) dat ze niet kritisch naar de persberichten kijken. Zonder dat een journalist de intelligentie van Albert Einstein hoeft te hebben, kan hij of zij makkelijk het merendeel van het kaf van het koren scheiden. Bijvoorbeeld door zich af te vragen: hoe groot is de steekproef van het onderzoek (zijn 500 werknemers genoeg om conclusies te trekken voor de hele Nederlandse beroepsbevolking)? hoe representatief is de steekproef (zijn bezoekers van een specifieke vacaturesite kenmerkend voor alle werknemers, zijn Amerikaanse HRM-ers zomaar vergelijkbaar met Nederlandse)? is het totale rapport beschikbaar om meer informatie te krijgen over de onderzoeksopzet? wie is de afzender van het persbericht (is dat een betrouwbare partij of een nieuweling die schreeuwend ook wat aandacht opeist)? wie is de opdrachtgever van het onderzoek en vooral welke belangen heeft deze bij de onderzoeksresultaten?

Jantje huilt, Jantje lacht. Zijn onze werknemers de gelukkigste medewerkers van Europa, zoals gisteren nog leek? Of is de meerderheid ontevreden en hard op zoek naar een andere baan? De 'onderzoeken' spreken elkaar tegen.

Eerder deze week bleek uit een medewerkerstevredenheid-onderzoek van Zebra dat 97% van de Nederlanders met plezier naar zijn werk gaat. Met een mopperend Nederlands volk, zo'n hoog percentage? Het lijkt wel een gemanipuleerde verkiezingsuitslag van een dictatuur.
Vandaag is er het bericht dat ruim de helft van de Nederlanders onder zijn niveau werkt, tenminste dat vinden zij zelf. Volgens dit onderzoek van de Nationale Vacaturebank is maar 32,5% tevreden over zijn of haar werkwerkzaamheden.

Wat moeten we hier nou mee? En vooral wat veroorzaakt deze verwarring?
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het de laatste weken erg rustig is aan het HRM-nieuwsfront. Elk persberichtje (hoe onbenullig ook) haalt hierdoor makkelijk het nieuws. En de redacties zijn vaak zo klein (of lui?) dat ze niet kritisch naar de persberichten kijken.
Zonder dat een journalist de intelligentie van Albert Einstein hoeft te hebben, kan hij of zij makkelijk het merendeel van het kaf van het koren scheiden. Bijvoorbeeld door zich af te vragen:

• hoe groot is de steekproef van het onderzoek (zijn 500 werknemers genoeg om conclusies te trekken voor de hele Nederlandse beroepsbevolking)?

• hoe representatief is de steekproef (zijn bezoekers van een specifieke vacaturesite kenmerkend voor alle werknemers, zijn Amerikaanse HRM-ers zomaar vergelijkbaar met Nederlandse)?

• is het totale rapport beschikbaar om meer informatie te krijgen over de onderzoeksopzet?

• wie is de afzender van het persbericht (is dat een betrouwbare partij of een nieuweling die schreeuwend ook wat aandacht opeist)?

• wie is de opdrachtgever van het onderzoek en vooral welke belangen heeft deze bij de onderzoeksresultaten?

Doorsturen: