Arbo

Iedere werkgever moet verplicht een arbeidsomstandighedenbeleid voeren. Doel daarvan is om medewerkers veilig en gezond te laten werken. Dit is ook in het belang van de werkgever, omdat ziekteverzuim daarmee beperkt wordt en de kosten dus zullen dalen. De Arbowet stelt de nodige eisen aan de werkgever; in dit onderdeel vindt u daarom de nodige hulpmiddelen en modellen zoals het Arbobeleidsplan, een Leidraad Ziekteverzuim, een BHV-plan en een Checklist Arborisico's.

• Elektrostress: ongrijpbare vorm van ziekteverzuim

  Eerder schreef Personeelslog over elektrostress als de trendy opvolger van RSI. Deze aandoening (?) is een nieuwe vorm van ongrijpbaar ziekteverzuim. Onlangs was er een internationaal symposium over elektrostress in Nederland. In het verslag hiervan komen twee hoogleraren aan het woord (Norbert Leitgeb van de Graz technical university in Oostenrijk en Lucas Reijnders van de Universiteit van Amsterdam). Zij bespraken de verschillende wetenschappelijke experimenten die zijn uitgevoerd en komen tot de conclusie dat iedere keer opnieuw de mensen "niet goed in staat zijn te rapporteren of zij aan schijn- of echte hoogfrequente straling werden blootgesteld". Pff, een zucht van verlichting: daar hoeven we de Arbodienst niet mee lastig te vallen. Stop, wacht even. Zo makkelijk laten de believers hun "ziekte" niet los. Volgens hen zijn de klachten echt. En als de wetenschappers het bestaan niet kunnen aantonen, hebben ze gewoon niet goed genoeg gezocht. Gelukkig stelt de Nederlandse overheid bijna € 17 miljoen beschikbaar voor onderzoek naar gezondheidseffecten van elektromagnetische velden. Want er is misschien meer tussen hemel en aarde ...

• Multiculti bij Albert Heijn

  Albert Heijn is de "meest ideale multiculturele werkgever". Dit blijkt uit het het jaarlijkse onderzoek Minderheden op de Arbeidsmarkt van de Intelligence Group. Andere werkgevers in de multiculti top 5: de politie, McDonalds, de rijksoverheid en Shell. De belangrijkste reden om voor Albert Heijn te kiezen is dat bij deze werkgever zichtbaar veel nationaliteiten en culturen werkzaam zijn. Overigens bleek uit een onderzoek in opdracht van Intermediair onder hoger opgeleide allochtonen dat Shell hun favoriete werkgever is. Voor meer winnaars zie het P&O Prijzenfestival 2006.

• Bedrijven doen op vrijdag e-mail in de ban

  Amerikaanse bedrijven proberen het e-mailverkeer in te dammen, aldus Businessweek in het artikel "*!#@ The E-Mail. Can We Talk?" Want werknemers die bellen of face-to-face overleggen, vinden sneller oplossingen voor problemen en werken beter samen. PBD Worldwide Fulfillment Services, een bedrijf dat no email-fridays heeft ingevoerd, meldt een hogere productiviteit en zelfs hogere verkopen. Of zoals een PBD-klant zegt: "Je leert iemand niet kennen via e-mail."

• Beoordelingen: nuttig of contraproductief?

  Grow or Go? Up or out? Voor de harde kant van het beoordelen van werknemers hebben we in Nederland Engelse woorden nodig. Want de harde Angelsaksische afrekencultuur heeft in Nederland nooit veel aanhang gehad. In veel organisaties is december de maand van de beoordelingsgesprekken die managers met medewerkers voeren. Niet alleen medewerkers, maar ook leidinggevenden er vaak een hekel aan. Voor managers is het veel werk als ze het goed willen doen. Werknemers (vooral de groep zelfstandige professionals) vragen zich vaak af wie de leidinggevende is om te beoordelen of zij hun werk goed doen. Is de manager objectief? Kan hij het wel beoordelen? Hij ziet de werknemers immers meestal niet functioneren in hun dagelijkse omgang met klanten. Deze sfeer van wantrouwen maakt het er voor de manager niet makkelijker op. En wat moet hij benadrukken in de beoordeling? De zwakke punten van de werknemer die nauwelijks te verbeteren bleken, ondanks opleidingen, coaching enz. Of juist zijn sterktes, zodat de medewerker met plezier aan het werk blijft? Het verbaast dus niet dat de geluiden steeds sterker worden om de beoordeling maar af te schaffen. De voorstanders hiervan wijzen vooral op het belang van de ontwikkeling van de werknemer en zijn motivatie. Volgens hen zijn functionerings- en ontwikkelingsgesprekken (POP) en coaching van de manager effectievere instrumenten om betere prestaties te bereiken dan een beoordeling. Toch denk ik dat medewerkers zich alleen kunnen verbeteren als zij regelmatig feedback krijgen op hun werk. Omdat de meeste werknemers dit niet zelf organiseren, is de manager hierbij belangrijk. Een beoordelingsgesprek is een van de middelen hiervoor. Maar als andere vormen effectiever blijken, mag van mij de beoordeling worden afgeschaft. Meningen van andere webloggers: Laatste waarschuwing toch! (Toch?) van Willem Scheepers Afrekenen! van Willem Scheepers Beoordeling passé van Marjan de Ruyter Professionele mening van Karel Zwaan Waarop de medewerker beoordelen; competenties of resultaat? van Mary-Ann van der Netten van Stigt-Sanders

• Houdbaarheidsdatum ambtenaren verlengd

  Het kabinet maakt het mogelijk dat ambtenaren op vrijwillige basis doorwerken na hun 65ste. Het kabinet heeft vrijdag besloten om een Koninklijk Besluit in te trekken dat regelt dat overheidswerknemers op hun 65ste met pensioen gaan. Overigens wil het kabinet hier geen automatisch recht van maken. De sociale partners moeten hierover eerst afspraken maken in de verschillende overheidssectoren. Als voorschotje hierop heeft het kabinet alvast de gepensioengerechtigde leeftijd verhoogd tot 70 jaar voor burgemeesters, commissarissen van de Koningin en voorzitters van waterschappen en voor de Nationale Ombudsman. Nu er geen burgemeester-verkiezingen komen, zullen steden zo maar vijf jaar langer opgescheept kunnen zitten met een Eerste Burger die allang over de houdbaarheidsdatum heen is. En hoe gaat het straks met de ambtenaar die langer wil doorwerken? Mag hij dat zelf uitmaken? Kijkt nog iemand naar het functioneren van de overheidswerknemer? Of laten we sommige ambtenaren - omdat zij het geld nu eenmaal nodig hebben - langer ongemotiveerd doorsukkelen?

• Vrouw genomineerd als Topman van het jaar

  Nancy McKinstry, voorzitter van de Raad van Bestuur van Wolters Kluwer, is als enige vrouw genomineerd voor de titel Topman van het jaar. Zij moet hiervoor de strijd aangaan met 36 mannelijke genomineerden. Als u wilt weten of een vrouw Topman van het jaar kan worden zonder geslachtsoperatie, stem dan op haar via de site van FEMme Business.

• De opvolger van RSI heet EHS

  Zoveel publiciteit is er niet meer rondom RSI. Toevallig of niet horen we ook minder van mensen met een muisarm. Gelukkig is er een opvolger: EHS. Dat staat voor Elektrische HyperSensitiviteit. Om een trendy aandoening te kunnen worden, is er ook al een beter bekkende naam bedacht: Elektrostress. Volgens de Stichting Elektrische Hypersensitiviteit heeft nu ongeveer 1,5% van de bevolking last van elektromagnetische velden die worden veroorzaakt door onder meer zenders, huishoudelijke apparaten en bedrijfselektronica. Deze 'elektrogevoeligen' kunnen - afhankelijk van de frequenties van de elektromagnetische velden - een reeks gezondheidsklachten hebben: chronische vermoeidheid, concentratie- en slaapproblemen, hoofdpijn, spier- en gewrichtsklachten, oorsuizingen, huiduitslag. Als elektrostress aanslaat, zullen we dit snel merken aan het ziekteverzuim. Te beginnen na 8 december, wanneer er een internationaal symposium over wordt gehouden in Utrecht.

• VVD-ers zijn de gezelligste collega's

  VVD-ers zijn de gezelligste collega's volgens vacaturesite JobTrack.nl na een eigen onder-zoek onder ruim 560 werknemers. De conclusie kan misschien ook wel luiden dat VVD-stemmers het meeste drinken. Want 45% van hen laat de bedrijfsborrel nooit schieten. CDA-ers lusten er ook wat van; ruim 30% is altijd te vinden op de ‘vrijmibo’. Opvallend genoeg komen de stemmers op de Partij voor de Vrijheid (van voormalig VVD-kamerlid Geert Wilders) het minst naar de borrel. Jobtrack trekt op basis van het wel heel beperkte 'onderzoek' verregaande conclusies hoe politieke voorkeuren van werknemers passen bij verschillende bedrijfsculturen: Een bedrijf waarbij het werken met flexibele uren uitgesloten is, kan beter een CDA’er in dienst nemen dan een GroenLinks-stemmer. CDA-ers komen het meest op tijd; bijna 75% van hen geeft aan nooit te laat te komen. Meer dan de helft van de GroenLinks-stemmers komt soms tot geregeld te laat. Werkgevers die het belangrijk vinden dat collega’s veel voor elkaar over hebben, kunnen het best Christen Unie-kiezers in dienst nemen; 70% van deze stemmers is zeer sociaal en doet aan vrijwilligerswerk. Ook GroenLinks-ers doen met 64% veel aan vrijwilligerswerk. Stemmers op de VVD en de Partij voor Vrijheid doen hier het minst aan. Ben benieuwd wat in de enige echte poll het zwaarst weegt: de gezelligheid van de VVD-ers, het op tijd komen van CDA-ers, het vrijwilligerswerk van de Christen Unie of de gematigde scores van PvdA-ers op al deze factoren.

• Reclamebureau wil geen 30plussers

  Reclamebureau Wubbe in Delft zoekt een art-director. Om een beetje op te vallen, doet het bureau een wel heel erg ingewikkelde actie. Om de aandacht van de treinreizigers te trekken, zijn de Delftse stationsabri’s voorzien van de tekst: ‘Zet nu je bluetooth aan’. De reizigers die snel deze moeite doen, krijgen via de bluetooth antennes in de abri’s een gratis berichtje naar hun mobiele telefoon gestuurd (zolang ze zich tenminste binnen een straal van 25 meter bevinden) : ‘Reis je richting Amsterdam? Kijk dan over 900 meter naar het glazen pand aan je rechterhand.’ De reiziger ziet dan op het gebouw waarin het reclamebureau is gevestigd, een groot doek met de tekst: www.wubbezoektartdirector.nl. Erg omslachtig natuurlijk. Waarom deze tekst niet meteen op het station? Of in een wervingsadvertentie in een gratis forenskrant als Metro of Spits? Als een bedrijf allerlei technische drempels in zijn werving wil hebben, be my guest. Anders wordt het met de wervingssite. Het openingsscherm is een foto van het reclamebureau met een trein voor de deur. Vervolgens verschijnt een vraag in beeld: 'Ben je jonger dan 30 jaar?' Wie nee aanklikt, krijgt de volgende tekst: 'Sorry, we laten deze trein passeren en zoeken nog even verder'. De kandidaat krijgt dan ook geen sollicitatieformulier. Hoe zal het met de arbeidsomstandigheden zijn of de arbeidsvoorwaarden als het bedrijf zich in zijn werving al niet aan de wet houdt? Geen reclame voor deze werkgever.

• Babyboomers laten zich niet wegduwen

  Met 65 jaar is de arbeider versleten. De laatste maanden van zijn leven hoeft hij niet te meer te werken. Met dat beeld voor ogen richtte Otto von Bismarck het eerste pensioenfonds ter wereld op. Nu we met z'n allen gemiddeld veel ouder en veel gezonder oud worden, staat de pensioenleeftijd ter discussie. De discussie hierover is ingewikkeld. Er zijn belangen van verschillende generaties in het geding. En ook binnen de generaties kunnen de meningen flink uiteen lopen. Zo zijn er veel werknemers die al jaren de dagen aftellen totdat ze eindelijk met pensioen mogen. In het politieke debat krijgt de Z(ieligheids)-factor vaak de nadruk: de stratenmaker met de versleten knieën, de ziekenverzorgster die niet meer zo goed kan tillen. Eindelijk begint ook de tegenbeweging te roeren: Senior Powerrrrr. Natuurlijk waren er altijd al kleurrijke uitzonderingen die de schijnwerpers van de roem in hun werk niet konden missen, zoals Prof. dr. Smalhout. Tegenwoordig is deze Telegraaf-columnist ook ambassadeur van de stichting Senior Werkt. Er is nu een burgerbeweging opgestaan van babyboomers die zich niet uit het werk willen laten drukken: ILC Zorg voor Later. Zij verzet zich tegen het beeld van ouderen als "een afhankelijke en profiterende generatie". ILC Zorg voor Later daagt met het manifest 'Verzilver de vergrijzing' de politiek uit om vergrijzing niet langer als een probleem te benaderen, maar als 'veelbelovende kans'. Als woordvoerder trad Jacques Schraven (oud-topman van Shell en van VNO-NCW) op. "Nog nooit werden zoveel Nederlanders oud in zo’n goede gezondheid en onder zulke goede sociale en economische omstandigheden; een ongekende maatschappelijke prestatie. Deze nieuwe generatie kan nog jarenlang van onschatbare waarde zijn voor ons land. Mensen tussen de 55 en 75 jaar die vitaal, actief, initiatiefrijk en vaak ook (kapitaal)krachtig zijn, die hun maatschappelijke verantwoordelijkheden willen nemen en bovendien gewend zijn om zelfstandig keuzes te maken", aldus Schraven. Erg concreet is het manifest overigens niet. De opstellers kijken vooral naar politiek Den Haag. Dat schiet niet op. Want in de verkiezingsprogramma's van de politieke partijen zijn weinig concrete plannen terug te vinden om ouderen aan het werk te houden. Hoe moet het dan wel? Misschien moeten we eerst maar eens af van algemene oplossingen die voor alle ouderen en voor alle bedrijven moeten gelden. Dus maatwerk voor ouderen die niet achter de geraniums willen, maar ook voor werkgevers. Zo moeten organisaties niet worden verplicht om werknemers langer dan de afgesproken pensioenleeftijd in dienst te houden. Als werknemers willen doorwerken, zullen zij over kennis, vaardigheden en vooral over motivatie moeten beschikken om werkgevers te overtuigen. Waarom geven we ouderen niet de kans om iets te doen wat ze echt leuk of nuttig vinden? En dat hoeft niet hetzelfde werk te zijn dat ze voor hun (vervroegde) pensionering deden. Waarom geven we senior-werknemers de laatste jaren voor hun pensioen niet de mogelijkheid om zich voor te bereiden op een nieuwe loopbaan? Nu we toch innovatief willen zijn: kan dit niet zonder Den Haag? Want als de politiek dit gaat dichtregelen, zijn ouderen en werkgevers alleen maar bezig met formulieren, vergunningen en verklaringen. Het moet wel leuk blijven!

• Bedrijven bang voor hangouderen

  De jeugd van tegenwoordig kan geen kwaad meer doen. Zij hebben immers de toekomst. Maar wat moeten we met ouderen in bedrijven? Twee onderzoeksberichten deze week. Allereerst een onderzoek van Aon Consulting. Personeelsnet schreef er over onder de kop Werkgever en P&O-er zien hogere pensioenleeftijd niet zitten. Vandaag heeft de FNV een eigen onderzoek gepubliceerd: Bedrijven doen geen fluit aan ouderenbeleid. Conclusie: 80% van de bedrijven heeft geen beleid voor behoud en vertrek van 50-plussers. Hoe kan het dat er een tekort op de arbeidsmarkt is, maar bedrijven tegelijkertijd bang zijn voor hangouderen? 50-plussers functioneren per definitie niet? Ze ruiken oud? Ze pesten jonge werknemers? Ze zijn te traag met het afrekenen in de bedrijfskantine?

• Het geluid van de nieuwe kantoordag verandert

  Met de introductie van het nieuwe computerbesturingssysteem Vista heeft Windows ook het melodietje aangepast waarmee de meeste computers opstarten. Dit meldt het technische weblog Dutch Cowboys. De kantoordag zal straks met een nieuw melodietje beginnen. In een korte reportage van de Amerikaanse publieke omroep (2 minuten) de primeur van de nieuwe sound. Alles is tegenwoordig te personaliseren. Waarom mag ik niet zelf uitmaken met welke melodie ik mijn dag begin? Zoals ik ook kan kiezen welke ringtone me alarmeert bij een telefoontje.

• Het geluid van de nieuwe kantoordag verandert

  Met de introductie van het nieuwe computerbesturingssysteem Vista heeft Windows ook het melodietje aangepast waarmee de meeste computers opstarten. Dit meldt het technische weblog Dutch Cowboys. De kantoordag zal straks met een nieuw melodietje beginnen. In een korte reportage van de Amerikaanse publieke omroep (2 minuten) de primeur van de nieuwe sound. Alles is tegenwoordig te personaliseren. Waarom mag ik niet zelf uitmaken met welke melodie ik mijn dag begin? Zoals ik ook kan kiezen welke ringtone me alarmeert bij een telefoontje.

• iPod-verbod op werk

  Feyenoord-trainer Erwin Koeman heeft zijn spelers verboden om zich een uur voor een wedstrijd af te zonderen met een iPod of een andere muziekspeler. Op deze manier hoopt de trainer de teamgeest te herstellen. Volgens een Engels onderzoek luistert 22% van de werknemers op zijn werk naar zijn iPod (of een andere muziekspeler). Zo kunnen ze geconcentreerd werken in de moderne kantoortuin-omgeving. Overigens blijken de iPods tot een generatieconflict te leiden. Ouderen ergeren zich aan jongeren die met de trendy witte oordopjes subtiel laten weten dat ze niet lastiggevallen willen worden. In 30% van de Engelse bedrijven zijn iPods verboden. Zij willen hiermee voorkomen dat medewerkers meer bezig met hun eigen arbeidsvitaminen dan met hun werk. Veel andere werkgevers redeneren juist dat werknemers zich met hun eigen muziek beter kunnen concentreren en daardoor productiever zijn. Wie de iPods niet wil verbieden, doet er goed aan gebarentaal te leren om zich verstaanbaar te kunnen maken op de werkvloer.

• Commissie overspeelt haar hand

  Een werkgever mag van een werknemer niet eisen dat deze iemand de hand schudt. Dit advies van de Commissie Gelijke Behandeling is voor minister Rita Verdonk reden om de Commissie op te heffen. Niet alleen in verkiezingstijd schudt deze VVD-politica graag handen. Een weigering van een imam om haar met een hand te begroeten, heeft zij destijds hoog opgenomen. De minister van integratie zag hierin een ontkenning van de normen en waarden zoals die in Nederland gebruikelijk zijn. De handen-kwestie is voor haar een symbool voor een mislukte integratie. Terug naar de Commissie Gelijke Behandeling. Allereerst de nuancering. De CGB is een onafhankelijke commissie die op basis van klachten beoordeelt of de gelijkebehandelings-wetgeving is overtreden. De oordelen van de Commissie zijn echter niet meer dan een advies. Als een klager daadwerkelijk zijn recht wil halen, moet hij of zij naar de rechter. Kortom: waar hebben we het over? Aan de andere kant lijken de adviezen van de Commissie weleens van een andere planeet te komen. Deze wereldvreemdheid blijkt ook uit de antwoorden van de Commissie op veel gestelde vragen rondom het handen schudden. Lees even mee. Vraag: Handen schudden is toch de norm voor begroeten? Antwoord: De CGB laat zich niet uit over de vraag of handen schudden de norm is. De CGB vraagt de gemeente Rotterdam na te gaan of het voor de uitoefening van de functie noodzakelijk is dat handen schudden de norm is. En of er alternatieve vormen van begroeting zijn, waarbij sprake is van respectvol begroeten zonder onderscheid te maken tussen man en vrouw Vraag: Als Arabisch of islamitische kleding mensen afschrikt; dan is dat toch een reden om een sollicitant af te wijzen? Antwoord: Het kan best zijn dat mensen schrikken als ze mensen tegenkomen die anders zijn dan de mensen die ze gewoonlijk ontmoeten. Maar is uitgesloten dat zij na de eerste schrik ontdekken dat die ander een prima dienstverlener is? Is de enige manier om met de schrik om te gaan vermijden dat die ander er is? De CGB vraagt de gemeente na te gaan wat zij en de sollicitant zouden kunnen betekenen om schrikreacties te vermijden of hoe met schrik zou kunnen worden omgegaan. Principieel en vooral juridisch zal er best wel wat voor te zeggen zijn. Maar zijn dit soort antwoorden nou echt handig, bruikbaar in de praktijk?

• Kantoorkunst in Den Haag

  Een grijze zondagmiddag in Den Haag: een mooie aanleiding voor een bezoek aan de Gustav Klimt en Jan Toorop-tentoonstelling in het Gemeentemuseum. Op zoek naar de koffie komen we langs de kunstcollectie van Bouwfonds. Er is een overschot aan kunst, er zijn te weinig kopers en dus puilen de depots uit met lelijke, abstracte werken. Omdat de magazijnen de voorraden niet meer kunnen verwerken, verhuizen veel schilderijen, tekeningen en beelden naar kantoren. Met deze vooroordelen nemen we de kortste weg naar de koffie. Al snel houden we onze pas in: wat een leuke, inspirerende collectie... Je zou zo bij Bouwfonds willen werken. Sinds de uitbreiding van zijn hoofdkantoor in Hoevelaken in 1976 is Bouwfonds begonnen met de opbouw van een eigen moderne kunstcollectie. Met betrokkenheid van werknemers en met externe adviseurs bouwt het fonds de verzameling op. "De kunstcollectie is bedoeld om een plezierig werkklimaat te creëren voor de medewerkers van Bouwfonds, in binnen- en buitenland. Daarom hangen de kunstwerken in alle vestigingen van Bouwfonds, zowel in de openbare ruimte als op de werkplekken", aldus Bouwfonds. Een selectie van de aankopen van de laatste tien jaar is onder de naam 'Room with a view' nog tot en met 17 december te zien in het Gemeentemuseum in Den Haag. En als je er toch bent, kun je ook nog genieten van Gustav Klimt en Jan Toorop.

• Kantoorkunst in Den Haag

  Een grijze zondagmiddag in Den Haag: een mooie aanleiding voor een bezoek aan de Gustav Klimt en Jan Toorop-tentoonstelling in het Gemeentemuseum. Op zoek naar de koffie komen we langs de kunstcollectie van Bouwfonds. Er is een overschot aan kunst, er zijn te weinig kopers en dus puilen de depots uit met lelijke, abstracte werken. Omdat de magazijnen de voorraden niet meer kunnen verwerken, verhuizen veel schilderijen, tekeningen en beelden naar kantoren. Met deze vooroordelen nemen we de kortste weg naar de koffie. Al snel houden we onze pas in: wat een leuke, inspirerende collectie... Je zou zo bij Bouwfonds willen werken. Sinds de uitbreiding van zijn hoofdkantoor in Hoevelaken in 1976 is Bouwfonds begonnen met de opbouw van een eigen moderne kunstcollectie. Met betrokkenheid van werknemers en met externe adviseurs bouwt het fonds de verzameling op. "De kunstcollectie is bedoeld om een plezierig werkklimaat te creëren voor de medewerkers van Bouwfonds, in binnen- en buitenland. Daarom hangen de kunstwerken in alle vestigingen van Bouwfonds, zowel in de openbare ruimte als op de werkplekken", aldus Bouwfonds. Een selectie van de aankopen van de laatste tien jaar is onder de naam 'Room with a view' nog tot en met 17 december te zien in het Gemeentemuseum in Den Haag. En als je er toch bent, kun je ook nog genieten van Gustav Klimt en Jan Toorop.

• 'Site voorkomt loopbaancrisis bij jongeren'

  De markt van loopbaansites is overvol. Wie nu nog met een nieuwe site komt, moet wel iets heel bijzonders hebben. Dat hebben ze heel goed begrepen bij de nieuwe Vakbaan-site. Onder de kop 'Loopbaancrisis bij jongeren voorkomen' heeft de nieuwe site haar bestaan bekend gemaakt via een persbericht. Lees even mee: "Eén op de tien werkenden heeft last van burn-out, waarvan een groot deel tussen de 15 en 24 jaar oud is. Daarnaast zijn het met name jongeren tussen 25 en 30 jaar welke nogal eens in een loopbaancrisis belanden, terwijl dit niet altijd nodig is. Goede voorlichting over loopbaanmogelijkheden en carrièrevalkuilen kan veel leed voorkomen. Debet aan de vroegtijdige loopbaancrisis, ook al wel 'quarterlife-crisis' genoemd, is de combinatie van grote druk op het werk, keuzemogelijkheden op de arbeidsmarkt en (luxe)problemen in de privé-sfeer. Van de Nederlandse beroepsbevolking geeft 68 procent de voorkeur aan een gezond privéleven, boven een goede baan. Bij werknemers onder 30 jaar is dat zelfs 80 procent." Wie dacht dat ouderen het moeilijk hebben? Jong zijn in deze tijd is ook niet alles. We lezen nog even door in het persbericht: "De vraag naar zingeving is bij deze generatie groter dan ooit. De nieuwe generatie hoogopgeleiden stelt zich haast dagelijks de vraag of ze nog voldoende leren en hoe zij zich in het arbeidsproces voelen. Is er nog uitdaging, worden er kansen gemist, is dit de juiste werkgever voor mij? Het zijn vooral de vrouwelijke dertigers die vaker overspannen zijn. Steeds weer een nieuwe werkgever zoeken blijkt hen niet meer te helpen. Er wordt gewerkt op de automatische piloot, waardoor ruimte ontstaat om de werk- en privésituatie continu te evalueren." Gelukkig is er ook een oplossing: "Om jongeren inzicht te geven in hun ware ambities is een nieuwe website ontwikkeld, www.vakbaan.nl. De site helpt door een professionele beroepskeuzetest gratis aan te bieden." Pff, zo halen onze jonge werknemers ongeschonden de 30, misschien wel de 35!!

• Goedgekeurde WAO'ers slechter af dan allochtonen

  Vandaag heeft het ministerie van Economische Zaken een rapport gepubliceerd over de onderkant van de arbeidsmarkt. Vooral de conclusie van minister Wijn dat allochtonen geen nadeel ondervinden in sollicitatieprocedures, kreeg veel publiciteit. Ingedeeld naar fase van de sollicitatieprocedure biedt het onderzoek interessante observaties. In opdracht van het kabinet heeft het onderzoeksinstituut SEO bedrijven onderzocht die regelmatig personeel aannemen met maximaal een afgeronde VMBO-opleiding. Het SEO-rapport 'De onderkant van de arbeidsmarkt vanuit werkgeversperspectief' heeft per fase van de sollicitatieprocedure interessante observaties. Wervingskanalen Voor vacatures van laagopgeleiden werven bedrijven vooral via advertenties en eigen personeel. Ook uitzendbureaus en open sollicitaties worden vaak gebruikt Uitnodigen voor een sollicitatiegesprek Leeftijd, opleiding en werkervaring zijn de belangrijkste selectiecriteria van werkgevers Werkervaring is daarbij belangrijker dan een schooldiploma Goedgekeurde WAO'ers zijn weinig aantrekkelijk voor bedrijven Sollicitanten die via een medewerker onder de aandacht van de werkgever komen, hebben twee keer zoveel kans op een uitnodiging voor een gesprek als een kandidaat van een reïntegratiebedrijf Het geslacht of de afkomst van de sollicitant heeft weinig invloed op de kans om uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek Keuze na het sollicitatiegesprek Don'ts in het sollicitatiegesprek die ervoor zorgen dat de kandidaat struikelt in deze ronde: te laat komen, opvallende piercings, onverzorgde kleding Do's: aankijken van de selecteur(s), het beheersen van de Nederlandse taal (een accent is geen probleem) Loonkostensubsidies, no-risk polissen en proefperiodes die de overheid betaalt, hebben weinig zin om werkgevers te motiveren om iemand aan te nemen, aldus SEO. Het onderzoeksinstituut maakt hierbij alleen een uitzondering voor goedgekeurde WAO'ers. Het rapport: "Verklaringen hiervoor liggen in de negatieve signaalwerking die uitgaat van het feit dat iemand expliciet door de overheid moet worden ondersteund en administratieve lasten die gepaard gaan met dit soort regelingen."

• Kafkaanse taferelen bij de anti-bureaucraten

  Het wiel opnieuw uitvinden, is niet voor niets een oerhollandse uitdrukking. Daarmee bedoelen we overigens niet dat we beginnen met een vierkant wiel, vervolgens een ovaal, om uiteindelijk te komen tot de meest ideale vorm: een rond wiel! Een kenmerk van een bureaucratie is dat er veel onderdelen zijn die ongeveer hetzelfde doen en die vooral druk zijn met het uitschakelen van de concurrenten binnen de eigen organisatie om zo hun eigen voortbestaan te rekken. De strijd tegen de bureaucratie (voor minder regels, heet het dan) begint erg te lijken op wat ze bestrijdt. De initiatieven om bemoeizuchtige ambtenaren aan te pakken, buitelen over elkaar heen. In dit weblog hebben we eerder geschreven dat de strijd voor minder regels juist leidt tot meer ambtenaren. Nu is er sinds kort een Kafka-brigade die "uitrukt wanneer burgers en ambtenaren zijn vastgelopen in het woud van wet- en regelgeving". Het wachten is op een initiatief uit de ambtenarij om de verdwaalde burger de weg te wijzen in het oerwoud van anti-bureaucraten.

• Nieuw vakjargon: Arbocatalogus

  Arbocatalogus: Afspraken tussen werkgever(s) en werknemers over de manier(en) waarop het bedrijf voldoet aan de doelstellingen van de Arbeidsomstandigheden-wet. Deze afspraken kunnen verwijzen naar beschrijvingen van technieken en methoden, goede praktijken, normen en praktische handleidingen. De term Arbocatalogus komt uit de nieuwe Arbo-wet. Hiermee wil de overheid niet langer gedetailleerd beschrijven hoe werkgevers moeten voldoen aan de eisen die de wet stelt aan de arbeidsomstandigheden. De bedoeling is dat werkgevers en werknemers hierover gezamenlijk per bedrijf of per bedrijfstak afspraken maken. In de praktijk moet blijken of het nieuwe overleg- en onderhandelingscircuit dat hierdoor ontstaat, ook daadwerkelijk leidt tot een vermindering van het aantal regels.

• Vandaag gelijk loon

  Vandaag is de eerste Dag van de Gelijke Beloning. Dat betekent dat niet alleen vandaag geen onderscheid mag worden gemaakt in de beloning tussen man, vrouw, allochtoon, autochtoon, parttimer en fulltimer.

• 'Maak een homo de baas'

  Een hogere betrokkenheid van werknemers en een grotere tevredenheid met werk. Welk bedrijf wil dat niet? Volgens een Amerikaans onderzoek is de oplossing eenvoudig: maak een homo de baas. Kirk Snyder, hoogleraar bedrijfskunde aan de University of Southern California, trekt - op basis van vijf jaar onderzoek - de conclusie dat homo's betere managers zijn. Werknemers met een homosexuele leidinggevende zijn gemiddeld 35% gelukkiger op hun werk en meer betrokken bij hun werkgever. Onder de titel 'The G Quotient' heeft Snyder hierover zelfs een heel boek gepubliceerd. Overigens is er ook voor heteroseksuele managers (en hun medewerkers) nog hoop. Wat de Amerikaanse hoogleraar de G Quotient noemt, zijn eisen die tegenwoordig steeds vaker aan modern leiderschap worden gesteld: betrokkenheid, aanpassingvermogen, intuitie, creativiteit en samenwerking.

• Geen verplicht vrij met het Suikerfeest

  Rare jongens die vakbondsbestuurders. De christelijke vakbond CNV had voorgesteld om Tweede Pinksterdag als vrije dag te ruilen voor het islamitische Suikerfeest. Zoals te verwachten, nam de traditionele achterban dit de CNV niet in dank af. Honderden boze telefoontjes van leden en niet-leden. Als je christelijke vakbond al met dit soort voorstellen komt, kun je net zo goed lid worden van de goddeloze FNV, zullen veel CNV'ers hebben gedacht. Met de recente ledenverliezen in het achterhoofd, wist de CNV niet hoe snel het voorstel moest worden ingetrokken. Nu een steeds kleiner deel van de beroepsbevolking het christelijk geloof belijdt, valt er iets voor te zeggen om flexibeler om te gaan met de feestdagen van de christelijke kalender. Maar waarom moet de ene verplichte vrije dag verplicht worden ingeruild tegen een andere? Maak dit soort feestdagen meer flexibel en laat werknemers kiezen op welke feestdagen zij vrij willen zijn en op welke ze willen werken. Mits goed ingepland, kan de werkgever op deze manier zelfs zijn bedrijfstijd met enkele dagen uitbreiden.

• Politiek correct woordenboek: Bicultureel

  Bicultureel: Een persoon die zich heeft verrijkt met minstens één andere cultuur. Deze nieuwe term voor het politiek correcte woordenboek is afkomstig van Opleidingscentrum De Baak dat dit weekend via krantenadvertenties zoekt naar biculturele inspirators. Voor de mensen die het nieuwe politiek correcte jargon niet beheersen: Bicultureel heette vorige week nog allochtoon. Deze oude term heeft een negatieve bijklank en moet daarom kennelijk worden vervangen door een positief woord: bicultureel. Wat een briljante gedachte. Je noemt het anders en de problemen zijn opgelost. Bovendien is een woordje vervangen veel goedkoper dan investeren in opleidingen en makkelijker dan discrimatie tegengaan.

• Bent u al lid van Maurice de Hond?

  Wie vertegenwoordigen de vakbonden eigenlijk nog? In sommige sectoren zijn maar weinig werknemers lid, zodat werkgevers zich openlijk afvragen met wie ze onderhandelen voor CAO. De kleine vakbond De Unie heeft een vernieuwend idee. Via opiniepeilingen wil deze bond werknemers die geen vakbondslid zijn, vragen wat hun wensen zijn voor de CAO-onderhandelingen. Een slimme zet, want zo wordt De Unie (of moeten we zeggen Maurice de Hond?) in een klap de grootste vakbond! "De Unie is een onafhankelijke vereniging waarin mensen samenwerken aan een toekomst, gebaseerd op wederzijds respect, vertrouwen en ambitie. Wat ooit is ontstaan als een vakbondsfilosofie wordt nu gerealiseerd in een netwerk van professionals en leidinggevenden", zo luidt de missie van De Unie. Op haar site heeft de vakbond ook mooie woorden gewijd aan maatschappelijk verantwoord ondernemen. Dat klinkt prachtig, maar wat doet de vakbond (of moeten we zeggen het netwerk of de opiniepeiler?) als de meerderheid van de ondervraagde niet-leden koste wat kost gewoon een poen-CAO wil en verder geen maatschappelijke verantwoorde ambities heeft?

• Blackberry-verslaafden eisen schadevergoeding

  Volgens een bericht in de Engelse Independent eisen blackberry-verslaafden hoge schadevergoedingen van hun werkgever. De krant doopt het handige hulpmiddel om tot crackberry. Terwijl de baas tegenwoordig de blackberry even makkelijk uitdeelt als het notitieblok vroeger, blijken er ongelukken van te komen. Soms letterlijk met doden tot gevolg, maar ook kapotte huwelijken en weet ik wat voor ellende. Uiteraard is dat allemaal de schuld van de werkgever. Afschaffen die digitale speeltjes? Of richtlijnen maken voor het gebruik ervan? Of mogen we nog uitgaan van het gezonde verstand van een werknemer? Tags: Blackberry, Communicatie, Misbruik

• 10 tips om medewerkers weg te jagen

  Slecht management is de meest effectieve manier om medewerkers weg te jagen. Dat blijkt uit een mini-onderzoekje van The Chief Happiness Officer. Een vrije vertaling voor de Nederlandse situatie in 10 tips om medewerkers te pesten. Tips voor managers 1. Geef autoritair leiding; medewerkers moeten weten wie de baas is 2. Wees agressief; zorg dat ze bang voor je zijn, dan lopen ze harder 3. Vertel wat ze fout doen; complimenten krijgen de medewerkers thuis wel 4. Wees onvoorspelbaar; een consistente lijn volgen is saai. Tips voor kantoorpolitiek 5. Laat medewerkers niet zelf beslissen. Ook voor kleine zaken moeten ze toestemming vragen. Zelfs voor kleine aankopen zijn managementbeslissingen, formulieren en overleggen nodig. 6. Regel alles in gedetailleerde procedures en zorg dat het waterdicht wordt geregistreerd. Denken doen de medewerkers thuis maar. Tips voor de inhoud van het werk 7. Geef medewerkers nutteloos werk 8. Laat ze op de minuut hun uren maken, maar zorg ervoor dat ze niks te doen hebben (uiteraard is alle afleiding uit den boze: weg met de internetaansluiting, weg met de radio) Tips voor de communicatie 9. Luisteren is iets voor medewerkers, niet voor managers 10. Houd informatie achter. Ze hoeven niet alles te weten, zolang ze maar doen wat hen wordt verteld. Nog andere tips om van werknemers af te komen? Of minstens zoveel waard natuurlijk: suggesties om waardevolle medewerkers (gemotiveerd) te houden? Laat het ons weten: via de comments-link onder dit artikel of via een mailtje naar personeelsnetlog(at)gmail.com.

• Toch onbaatzuchtig die politici

  In alle verkiezings-programma's staat het: we hebben ambtenaren teveel. Tegelijkertijd roepen politici dat er meer politieagenten, meer onderwijzers en leraren nodig zijn. Maar ook dat zijn ambtenaren. De ambtenarenvakbond is boos en komt met een reeks advertenties onder het motto 'Toch handig die ambtenaren'. Natuurlijk is het niet leuk om elke vier jaar te moeten horen, dat je overbodig bent. Maar toch moet ik hier een lans breken voor onze politici. Zij willen de ambtenaren sparen die de dienstverlening aan burgers regelen. Kortom u houdt uw favoriete oom agent, uw sympathieke vuilnisophaler en die oh zo aardige verpleegster. Want de politieke partijen hebben hun pijlen gericht op de beleidsambtenaren: de werknemers bij ministeries die kamervragen beantwoorden en regels maken omdat politici denken op deze manier een maatschappelijk probleem op te lossen. Dat kan kennelijk een tandje minder. Kamerleden snijden dus in de dienstverlening aan henzelf en laten de burgers buiten schot. Zo'n onbaatzuchtige houding verdient alle steun! Zullen we - om dat echt mogelijk te maken - hierbij met elkaar afspreken dat we bij een ongeluk of ramp niet vervallen in de reflex dat er nieuwe regels moeten komen of dat oude richtlijnen beter moeten worden gecontroleerd? Tags: Minder regels, Overheid, Politiek, Vakbond

• Ondernemers houden straks tijd over

  Minder regels is een prioriteit van de kabinetten Balkenende. Maar wat hebben we daar van gemerkt? De discussie rondom bijvoorbeeld de Arbo-wet leert ons dat er ook redenen zijn/waren voor regels. En dat regels ook aanhangers hebben. Het oerwoud van regels kappen is dan ook makkelijker gezegd dan gedaan. Als regels taai zijn, kun je ook iets bereiken door de uitvoering en de controle ervan aan te pakken. Regels die minder of niet worden gecontroleerd, bezorgen ondernemers en burgers immers ook minder last. Of dit de achterliggende visie is, weet ik niet. Maar het kabinet heeft besloten dat ondernemers minder overheidscontroleurs over de vloer zullen krijgen. Het midden- en kleinbedrijf mag jaarlijks slechts twee keer met een inspectie worden lastig gevallen. De verschillende inspectiediensten van het rijk moeten daarom gaan samenwerken. Dat kan betekenen voor de horeca dat de Voedsel en Warenautoriteit bij een bezoek aan een restaurant ook de toezichtstaak van de Arbeidsinspectie op zich neemt. Ondernemers houden straks nog tijd over! Volgens MKB Nederland kan de vlag echter nog niet uit. Want de plannen van het kabinet gelden niet voor vele gemeentelijke controleurs: brandweer, bouw en woningtoezicht, milieudienst, politie. Er zijn sectoren waar deze gemeentelijke toezichthouders wel vijf keer per jaar langs komen. Zal het op deze manier lukken om de regeldruk te verminderen? Zullen de aanhangers van de regels zich ook opstellen als fan van de controles? Want wat is een regel zonder handhaving?